Σκούπισε τα μάτια σου και γέλα,
γι’ αυτό τον κόσμο δεν αξίζει να πονάς.
Σκούπισε τα μάτια σου και στα μονοπάτια σου
φύλαξε καλά ότι αγαπάς.

Έχουν περάσει τόσα χρόνια
κι εσύ ακόμα με ρωτάς το δάκρυ αυτό πώς σταματά,
σταγόνα, σταγόνα, χάνεται στα φύλλα της καρδιάς.

Τι περιμένεις τώρα, έτσι είναι η ζωή
αυτό το βράδυ που ανταμώσανε οι δρόμοι μας,
θα περπατήσουμε μαζί ως το πρωί,
γιατί πονάμε και οι δυο που είμαστε μόνοι μας.

Και θα σου πω απόψε κι ένα μυστικό,
ότι τα δάκρυα δεν κυλάν πότε παράλληλα,
έχε το νου σου μην ξεφύγουμε πολύ,
γιατί υπάρχουν και τραγούδια ακατάλληλα.

Άνοιξε τα χέρια σου και πέτα,
εδώ να ξέρεις δε χρειάζονται φτερά.
Άνοιξε τα χέρια σου, ξέχνα τα μαχαίρια σου,
όλα τα νικάει μια αγκαλιά.

Άκου να δεις τι μου συμβαίνει
να καταλάβεις μια φορά κάτι έχει γίνει τελικά
σταγόνα, σταγόνα γέμισε το όνειρο ξανά.

Τι περιμένεις τώρα, έτσι είναι η ζωή
αυτό το βράδυ που ανταμώσανε οι δρόμοι μας,
θα περπατήσουμε μαζί ως το πρωί,
γιατί πονάμε και οι δυο που είμαστε μόνοι μας.

Και θα σου πω απόψε κι ένα μυστικό,
ότι τα δάκρυα δεν κυλάν πότε παράλληλα,
έχε το νου σου μην ξεφύγουμε πολύ,
γιατί υπάρχουν και τραγούδια ακατάλληλα.