Δεν με λυπάσαι, δεν πονάς,
δεν βλέπεις, δεν πιστεύεις
που μ’ έλιωσες σαν το κερί
κι ακόμα με παιδεύεις.

Κάθε ώρα και στιγμή
πικρό φαρμάκι με κερνάς,
τι σου ‘φταιξα μες στη ζωή
πες μου γιατί με τυραννάς.

Και σκλάβος σου να ήμουνα
θα μου ‘δειχνες συμπόνια
γιατί σε τούτη τη ζωή
κανείς δεν ζει αιώνια.

Κάθε ώρα και στιγμή
πικρό φαρμάκι με κερνάς,
τι σου ‘φταιξα μες στη ζωή
πες μου γιατί με τυραννάς.