Άσε την πόρτα ανοιχτή
και μη ρωτάς γιατί
γιατί ποτέ δε φάνηκε κανείς
στα χρόνια της σιωπής

έξω ακόμα βρέχει
κι η άνοιξη απέχει

Άσε τα φύλλα ανοιχτά
και μη φοβάσαι πια
απ’ των ονείρων τη μαγιά
να γεννηθείς ξανά

έξω ακόμα βρέχει
κι η άνοιξη απέχει

Κράτα τη φλόγα ζωντανή
να λιώσει το κερί
κι όταν η νύχτα μαραθεί
το πρώτο φως θα μπει
ζεστό σαν καλημέρα
στον πρωινό αέρα