Τόσες γενιές πέρασαν κι όμως
δρόμος κλειστός ο ίδιος δρόμος
νιώθω ένα χρέος μες στο αίμα μου ζεστό.
Για σένα σύνορα θα ανοίξω,
την αναγνώριση να αγγίξω
εγώ είμαι χώμα σου γι’ αυτό και δεν ξεχνώ.

Τραγουδάω για σένα πατρίδα μου
κι η φωνή βγαίνει απ’ την καρδιά μου,
δε θα χάσω ποτέ την ελπίδα μου
τη δικαίωση στα όνειρα μου.
Δε θα χάσω ποτέ την ελπίδα μου
πως θα μάθουνε όλοι για σένα
ότι μάτωσες μ’ άδικο αίμα.

Πόσες ψυχές χάθηκαν πόσες
κι οι προσευχές τους άλλες τόσες
φτιάχνω απ’ το κλάμα τους φωνή για να ακουστώ.
Γι’ αυτούς που δε μπορούν ηγούμαι
για τη δικαίωση τους ζούμε
ζητώ αναγνώριση γι’ αυτό και δεν ξεχνώ.

Τραγουδάω για σένα πατρίδα μου
κι η φωνή βγαίνει απ’ την καρδιά μου,
δε θα χάσω ποτέ την ελπίδα μου
τη δικαίωση στα όνειρα μου.
Δε θα χάσω ποτέ την ελπίδα μου
πως θα μάθουνε όλοι για σένα
ότι μάτωσες μ’ άδικο αίμα.