Μάνα, μάνα, μάνα αγαπάω,
μάνα, μάνα, μάνα και πονάω.

Έπαιζα με τη φωτιά
πέταγα σαν τα πουλιά,
έκλεβα τις αγκαλιές
κι έφερνα καταστροφές.

Τα ‘βαλα με τους καιρούς,
τους ανθρώπους, τους θεούς,
γέλαγα με τον καημό
και τον παραλογισμό.

Και ήρθε η αγάπη πυρκαγιές γεμάτη
χάνομαι, τρελαίνομαι.
Έχασα το φως μου, το κλειδί του κόσμου
φίλε και μαραίνομαι.

Μάνα, μάνα, μάνα αγαπάω,
μάνα, μάνα, μάνα και πονάω.

Πάντα έδινα διπλά
είχα θύελλα καρδιά,
έσπαγα τις κλειδαριές
από άλλες μου ζωές.

Μέτραγα τον ουρανό
κι είχα πάντα δίκιο εγώ,
τ’ άστρα και τους κεραυνούς
ήθελα για αδελφούς.

Και ήρθε η αγάπη πυρκαγιές γεμάτη
χάνομαι, τρελαίνομαι.
Έχασα το φως μου, το κλειδί του κόσμου
φίλε και μαραίνομαι.

Μάνα, μάνα, μάνα αγαπάω,
μάνα, μάνα, μάνα και πονάω.