Τίποτα δεν πηγαίνει ίσια
όλα του κόσμου παν στραβά
σφάλανε οι καιροί περίσσια
κι εσύ τον ίδιο σου χαβά.

Κάτι συμβαίνει στους ανθρώπους
χειμώνας δέρνει τις καρδιές
μεταναστεύσαν σ` άλλους τόπους
της Άνοιξης οι μυρωδιές.

Με τα πουλιά του Φθινοπώρου
σου στέλνω δώρα και φιλιά
πρώτη μου αγάπη να το μπόρου
να ξαναζήσω τα παλιά.

Άλλαξε της ζωής ο μύθος
δεν είναι ως ήτονε παλιά
γίναν φιλότιμο και ήθος
αποδημιτικά πουλιά.

Πίνω τα γιατρικά του κόσμου
μα τίποτα δεν μ` ωφελεί
ακόμα κι ο σεβντάς σου φως μου
βραχνάς εγίνει κι απειλή.