Οι μνήμες γίναν φυλακές
και οι πατρίδες ξενιτιές,
αλλού εσύ, αλλού εγώ
να ξεγελάμε τον καιρό.

Χαρές που μείνανε στο χθες
και δε μου φτάνουν δυο ζωές
να ζήσω πάλι απ’ την αρχή
του έρωτα μας τη στιγμή.

Μαζί σου είν' αλλιώς
και χώρια σου ο καημός
ξερό νησί ο χωρισμός
κι εγώ για πάντα ναυαγός.

Δεν θα σωθώ ούτε στιγμή
εκείνη η γεύση απ’ το φιλί
την άλλη αίσθηση ξεχνάει
κι η απουσία σου πονάει.

Στα όνειρα μην ξαναρθείς
δεν το μπορώ να το καλείς
δεν βρίσκω λόγο για να βρω
και να σου πω το σ’ αγαπώ.

Μαζί σου είν' αλλιώς
και χώρια σου ο καημός
ξερό νησί ο χωρισμός
κι εγώ για πάντα ναυαγός.