Πού να γυρέψ’ η μέρα να βρει τρόπους
η νύχτα πώς να κλείσει την πληγή
τα πλοία ξεφορτώνουνε ανθρώπους
που δε χωράνε σε καμία γη.
Η θάλασσα ξεβράζει συνειδήσεις
που τις βραδιές κοιμούνται ήσυχες
κι εσύ τις βλέπεις μόνο στις ειδήσεις
την καταδίκη τους δεν ζήτησες.

Δεν θέλει τ’ άδικο ανοχή
και σφραγισμένα στόματα
βγάλε κραυγή για ν’ ακουστεί
στα ματωμένα χώματα.

Βύζαξε τα παιδιά στην ίδια ρόγα
βάλ’ τους Θεούς στην ίδια προσευχή
τώρα που έγιν’ η ζωή μας φλόγα
και κατακαίει ολόκληρη τη γη.
Ποια απειλή τους έκλεισε το δρόμο
μ’ αγκαθωτά συρματοπλέγματα
ποια αρπακτικά σκορπίσανε τον τρόμο
στης προσφυγιάς τ’ αθώα βλέμματα.