Βραδιάζει και πάλι
μονάχος γυρνώ
στους έρημους δρόμους
και παραμιλώ.

Ποια χέρια κρατάνε
το θείο κορμί σου αγκαλιά
ποια χείλη κερνάνε
τα δυο σου τα χείλη φιλιά.

Διαμάντια τα δυο σου τα μάτια
γλυκιά μου κοιτούνε
ποια χείλη τα δυο σου τα χείλη
με πάθος φιλούνε.

Το τέλος του κόσμου
να έρθει αυτή τη στιγμή
ο ήλιος να σβήσει
σκοτάδι να πέσει στη γη.

Φωτιές ν’ ανάψουν
και όλα μαζί να καούνε
αφού τα δυο χείλη σου
τώρα δυο άλλα φιλούνε.