Σταμάτα πια να με πονάς
κι αυτό το σώμα μην κοιτάς
στο πάτωμα που πέφτει
σταμάτα να με τυραννάς
τι με σκοτώνει μη ρωτάς
κοιτάξου στον καθρέφτη

Και μη μου λες πως μια ζωή
θα με θυμάσαι
θέλω να φύγεις από δω
μες στη ματιά σου να μη δω
πως με λυπάσαι

Άσε με ήσυχη και φύγε από κοντά μου
δε θέλω τίποτα ν’ ακούω, δε θέλω τίποτα να ξέρω
φύγε και άσε με, στον πόνο μου να ζήσω
και μη με κάνεις πιο πολύ να σε μισήσω
άσε με ήσυχη, στον πόνο μου να ζήσω

Σταμάτα πια να με πονάς
τα λόγια της παρηγοριάς
σε μένα δεν ταιριάζουν
σταμάτα τις υπερβολές
τώρα οι δικές σου ενοχές
λυπάμαι δε με νοιάζουν

Και μη μου λες μια ζωή
θα με θυμάσαι
θέλω να φύγεις από δω
μες στη ματιά σου να μη δω
πως με λυπάσαι