Λυπάμαι, λυπάμαι
δεν κράτησε πολύ
μια αγάπη σαν κύμα
που χτύπησε στα βράχια ένα πρωί

Φόρεσα το φόρεμα κι απόψε
που πάντοτε σου άρεσε
μα όπως τα ονειρά μου
κι αυτό από τότε πάλιωσε

Ακριβό μετάξι
φόρεσα για σένα στην κάρδια
έχει ξεπαγιάσει
να σε περιμένει στη γωνιά
όλα έχουν αλλάξει
γέμισε η αγάπη μας σκουριά
ακριβό μετάξι
που έγινε κουρέλι στο βοριά

Φοβάμαι, φοβάμαι
για σένα πιο πολύ
θυμώνω, λυπάμαι
κι εσύ μου λες
πως έτσι είν’ η ζωή