Ακούς τις φωνές της ψυχής σου,
καθώς σου μιλάνε στο αυτί.
Σε σπρώχνουν στο φως της αβύσσου
ρωτάνε ξανά το γιατί.

Σωπαίνεις και ζω στη σιωπή σου
στο κάστρο σου ποιός κατοικεί;
Πικρό σκοτεινό το φιλί σου
παλεύει για να γεννηθεί.

Κομμάτια οι λέξεις και χιόνι.
με θες, αγριεύει η βροχή.
Την πόρτα η φωτιά μαστιγώνει.
ανοίγω, είσαι πάλι εσύ.

Στιλέτο ο νους και διαβήτης.
ανάγκη σε βάφτισα εγώ.
Ιππότης να ζεις και στυλίτης
στη φλέβα σου αιμορραγώ.

Βαριά πανοπλία ο χρόνος
και κόμπος θηλιά στο λαιμό.
Στους μόνους της γης ο πιο μόνος
καλπάζεις μπροστά στον γκρεμό.

Κομμάτια οι λέξεις και χιόνι.
με θες, αγριεύει η βροχή.
Την πόρτα η φωτιά μαστιγώνει.
ανοίγω, είσαι πάλι εσύ.