Να ήμουν έτοιμος για αλλού τρέλα να πούλαγα
τα θυμωμένα κύματα να τα τραγούδαγα.
Ν’ ακούσουνε κι οι άνεμοι μήπως καλμάρουνε
να πάρω τη ζωή μου πια και να σαλπάρουμε.

Να ζούσα μια Οδύσσεια παρέα με τους θάνατους
τέτοιο σχολειό στα σίγουρα ποτέ δε βγάζει αγράμματους.
Σειρήνες μες στα πέλαγα να μου μαθαίνουνε
πώς από πείσμα κι έρωτα όλα τα κάστρα πέφτουνε.

Να ήμουνα στου κόσμου αυτού το άλυτο μπέρδεμα
εδώ μεγάλο βάσανο, εκεί πλημμέλημα.
Κι από τις γνώσεις της ζωής που με πλουτίσανε
να δώσω και στους φίλους μου που δεν τολμήσανε.

Να ζούσα μια Οδύσσεια παρέα με τους θάνατους
τέτοιο σχολειό στα σίγουρα ποτέ δε βγάζει αγράμματους.
Σειρήνες μες στα πέλαγα να μου μαθαίνουνε
πώς από πείσμα κι έρωτα όλα τα κάστρα πέφτουνε.