Πάλι απόψε ήρθες και με κοίταξες γλυκά
απάνω που ‘χα πει πως θα ξεχάσω,
αυτά τα μάτια σου τα πονηρά.
που δεν μ’ αφήνουνε να ησυχάσω.

Πάνω που ‘χα καταφέρει την καρδιά μου
να κάνουμε λιγάκι ανακωχή,
σαν φάντασμα εμφανίζεσαι μπροστά μου
κι όλα ξεκινάνε απ’ την αρχή.

Από τη μια μου δίνεις περιθώρια
από την άλλη με αφήνεις δίχως όρια,
να ψάχνω στα τυφλά χωρίς σημάδι
για αγάπη νοητή, για αγάπη νοητή,
για αγάπη νοητή μες στο σκοτάδι.

Πάλι απόψε ήρθες και μου άναψες φωτιά
και μόνη μ’ άφησες για να τη σβήσω,
με γέμισες μ’ ερωτηματικά
μα αδύνατον μου είναι ν’ απαντήσω.

Δως μου μια λύση, κάνε μου τη χάρη
αφού το ξέρεις έχω μπερδευτεί,
ο έρωτας σου είναι σαν κουβάρι
δείξε μου μόνο που είναι η αρχή.

Από τη μια μου δίνεις περιθώρια
από την άλλη με αφήνεις δίχως όρια,
να ψάχνω στα τυφλά χωρίς σημάδι
για αγάπη νοητή, για αγάπη νοητή,
για αγάπη νοητή μες στο σκοτάδι.