Περπατώ μοναχός
στο σταθμό της ζωής μου
νιώθω σαν να ‘χω βγει
απ’ τις γραμμές της εποχής μου.

Περπατώ μοναχός
και θυμάμαι το χτες μου
ήταν όλες μικρές, περαστικές
οι διαδρομές μου.

Είμ' ένα τραίνο σε σταθμό ξεχασμένο
που ξετρόχιασε η μοίρα και το δέρνει η βροχή.
Είμ' ένα τραίνο κι ένα χέρι προσμένω
τη σημαία να ρίξει για καινούρια αρχή.

Περπατώ μοναχός
κι ο σταθμάρχης ο χρόνος
μου υπόσχεται πως μες στη ζωή
δεν θα ‘μαι μόνος.

Μου ανάβει το φως
και μου δείχνει εσένα
που σ’ αυτό το σταθμό
κι εσύ περίμενες εμένα.

Είμ' ένα τραίνο σε σταθμό ξεχασμένο
που ξετρόχιασε η μοίρα και το δέρνει η βροχή.
Είμ' ένα τραίνο κι ένα χέρι προσμένω
τη σημαία να ρίξει για καινούρια αρχή.