Στην πολιτεία που οι μεγάλοι μεγαλώνουν
έχει χαθεί η μια άκρη απ’ την κλωστή,
συνέχεια τρέχουν στα τυφλά κι ανακυκλώνουν
χωρίς να ξέρουν κατά βάθος το γιατί.

Αυτοί μιλάνε ξένη γλώσσα με ίδιες λέξεις
μα αν τους ρωτήσεις σε άλλο θέμα σ’ απαντούν,
οι αναλύσεις τους θυμίζουν διαλέξεις
και δε σε βλέπουν ούτε κι όταν σε κοιτούν.

Σημαδεμένοι, σημαδεμένοι μια φορά ξεκούραστοι
και δέκα κουρασμένοι.
Σημαδεμένοι, σημαδεμένοι μια φορά ελεύθεροι
δέκα φυλακισμένοι.

Μες στην πρωτεύουσα οι άνθρωποι θυμώνουν
εκτροχιάζονται με κάθε αφορμή,
σαν ελατήρια τα νεύρα τους τεντώνουν
γυμνά καλώδια που χτυπά τάση ψηλή.

Σημαδεμένοι για παράλογα επεισόδια
ανοίγουν εύκολα προσωπικά πυρά,
στην ψύχρα διάλειμμα να βρουν πολεμοφόδια
και πάλι πίσω μια ζωή στα οχυρά.

Σημαδεμένοι, σημαδεμένοι μια φορά ξεκούραστοι
και δέκα κουρασμένοι.
Σημαδεμένοι, σημαδεμένοι μια φορά ελεύθεροι
δέκα φυλακισμένοι.

Στα πεζοδρόμια οι ρίζες δεν αντέχουν
κι οι αριθμοί δεν έχουν μνήμη ιστορική,
τα γεγονότα όλο καλπάζουν και σε ελέγχουν
σε μια ευθεία αναπαύονται οι δεσμοί.

Σαν μετανάστες που οι ανταύγειες ξεφτίζουν
δεν βρίσκουν θέση των ονείρων οι εραστές,
που έχουν τρυπώσει σε ρωγμές και ζωγραφίζουν
μεγάλους πόθους για πατρίδες μακρινές.

Σημαδεμένοι, σημαδεμένοι μια φορά ξεκούραστοι
και δέκα κουρασμένοι.
Σημαδεμένοι, σημαδεμένοι μια φορά ελεύθεροι
δέκα φυλακισμένοι.