Σε συναυλία μουσική
να πάει ο γάιδαρος ζητεί
ψηλό καπέλο βάζει
φορεί γραβάτα στη στιγμή
κι ένα κουστούμι στο κορμί
τ’ ωραίο του ταιριάζει.

Κάνει γαργάρες με νερό
ρουφά αυγουλάκια κάνα-δυο
γλυκιά φωνή να κάνει
και κουνιστός και λυγιστός
σπουδαίος και καμαρωτός
στη συναυλία φτάνει.

Ω, τι φωνή μελωδική,
έγινε σούσουρο πολύ
σαν άνοιξε το στόμα,
όποιος προφταίνει τον βαρά
τον δέρνουνε το φουκαρά
και φεύγει, φεύγει ακόμα.

Αχ, γαϊδαράκο μου καλέ
τι ήταν να πάθεις καψερέ
δαρμένος να γυρίζεις.
Κει κάτω σου ’φτανε θαρρώ
στο λιβαδάκι το χλωρό,
ήσυχα να γκαρίζεις.