Στα σκοτεινά σου καλντερίμια
μάθαμε να βαδίζουμε
κι από του κόσμου τα συντρίμμια
απ’ την αρχή να χτίσουμε.

Είσαι μεγάλο ανηφόρι
κάποτε αβάσταχτο ζωή
που σε φοράνε πανωφόρι
απ’ το πρωί στ’ άλλο πρωί.

Αχ βρε ζωή μας γεννάς ένα πρωί
με φαρμάκια μας κερνάς και μας τυραννάς.
Αχ βρε ζωή μας γεννάς ένα πρωί
με φαρμάκια μας κερνάς και μας τυραννάς.

Ο ένας γέρνει σαν το στάχυ
στη θέση της κακομοιριάς
κι ο διπλανός που όλα τα ‘χει
στη μηχανή της πονηριάς.

Ίδια καρδιά χτυπάει κι όμως
εσύ τα μοίρασες στραβά
είσαι ζωή μεγάλος νόμος
που σε πληρώνουμε ακριβά.

Αχ βρε ζωή μας γεννάς ένα πρωί
με φαρμάκια μας κερνάς και μας τυραννάς.
Αχ βρε ζωή μας γεννάς ένα πρωί
με φαρμάκια μας κερνάς και μας τυραννάς.

Είσαι μεγάλο ανηφόρι
κάποτε αβάσταχτο ζωή
που σε φοράνε πανωφόρι
απ’ το πρωί στ’ άλλο πρωί.

Αχ βρε ζωή μας γεννάς ένα πρωί
με φαρμάκια μας κερνάς και μας τυραννάς.
Αχ βρε ζωή μας γεννάς ένα πρωί
με φαρμάκια μας κερνάς και μας τυραννάς.