Ορκίστηκες παντοτινή αγάπη
απέναντι σ’ ανθρώπους και θεό,
μα γέμισες τα μάτια μου με δάκρυ
μ’ αρνήθηκες και μ’ έκοψες στα δυο.

Πως μπορείς, πως μπορείς
μ’ ένα σταυρό να με φορτώνεις
εσύ που μίλαγες για αγάπη.
Πως μπορείς, πως μπορείς
να φεύγεις, να τα κάνεις όλα στάχτη.

Ορκίστηκες παντοτινή αγάπη
κι έλαμπες σαν να ‘σουν Παναγιά,
μα έκρυβε η ομορφιά σου αγκάθι
που μάτωσε τα στήθια μου βαθιά.

Πως μπορείς, πως μπορείς
μ’ ένα σταυρό να με φορτώνεις
εσύ που μίλαγες για αγάπη.
Πως μπορείς, πως μπορείς
να φεύγεις, να τα κάνεις όλα στάχτη.