Με μνήμες απ’ το χαλασμό της σπηλιάς γεννημένη,
φύτρα από γάμο θάλασσας και θεϊκού βουνού
και από εφτάπηγο νερό του Ολύμπου ποτισμένη,
μέσα από θρύλους άνθισες αλαργινού καιρού.

Πέτρα, λιτό και λευτεριά σου στήσανε υφάδια
το όνομα Λιτόχωρο να πλέξεις ακριβό,
να το κεντήσεις με χρυσούς αγώνες, με καράβια
να το στολίσεις με χαρές, τραγούδια και χορό.

Στου χρόνου τα γυρίσματα πορεύτηκες αντάμα
με χίλιους πόνους, χίλιες χαρές, δεσμά ή λευτεριά,
μα πάντα είχες όνειρο να φτάσεις, είχες τάμα
σε κορυφές Ολύμπιες κι ακόμα πιο ψηλά.

Πέτρα, λιτό και λευτεριά σου στήσανε υφάδια
το όνομα Λιτόχωρο να πλέξεις ακριβό,
να το κεντήσεις με χρυσούς αγώνες, με καράβια
να το στολίσεις με χαρές, τραγούδια και χορό.