Πως μπορείς κι όλα τα έσβησες
πως μπορείς και με ξεχνάς,
σαν τη στάχτη απ’ το τσιγάρο σου
τέλειωσα και με πετάς.

Δε σε νοιάζει πίσω τι άφησες
δε σε νοιάζει πια γιατί,
κάθε τι από το είναι μου
θέλει να σε ξαναδεί.

Να 'ρθεις ξανά,
δεν το αντέχω να ‘σαι μακριά,
μ’ ένα σου βλέμμα και πετώ ψηλά,
να 'ρθεις ξανά.

Να 'ρθεις ξανά,
δεν το αντέχω άλλο να πονώ,
μ’ ένα σου βλέμμα πιάνω ουρανό,
να 'ρθεις ξανά, να 'ρθεις ξανά.

Πως μπορείς κι όλα τα έσβησες
πως μπορείς και με πονάς,
ρούχο ήταν η αγάπη σου
πάλιωσε και το πετάς.

Δε σε νοιάζει πίσω τι άφησες
δε σε νοιάζει πια για μας,
η ζωή μου ένα τίποτα
αν εσύ δεν μ’ αγαπάς.

Να 'ρθεις ξανά,
δεν το αντέχω να ‘σαι μακριά,
μ’ ένα σου βλέμμα και πετώ ψηλά,
να 'ρθεις ξανά.

Να 'ρθεις ξανά,
δεν το αντέχω άλλο να πονώ,
μ’ ένα σου βλέμμα πιάνω ουρανό,
να 'ρθεις ξανά, να 'ρθεις ξανά.