Πέρα στου κεγχριού τον κάμπο
ένα μυρωδάτο πράσο
τα άνθη του τα πνεύματα λυγάν.

Τρώει τον αρχαίο κόσμο
πίνει γης μυρίζει δυόσμο
του κελαρυσμού η ψιλή χροιά.

Τα κρύβει απ’ τους σοφούς, τα δείχνει στα παιδιά
θέλει να θυμηθούν τη μέρα της χαράς.

Παίζουν σε μια χορδή πλάι στην καρπουζιά
στου χρόνου το σκαλί μ’ ουράνια φορεσιά.

Μια ριξιά παιδιού στα ζάρια
κάτω από πυκνά βλαστάρια
γράφει ένα σκοπό που ζει μακριά.

Βγαίνει ο φθόγγος απ’ το κέρας
στ’ ουρανού πετάει το πέρας
μια καλή ανάμνηση φυλά.

Τα κρύβει απ’ τους σοφούς, τα δείχνει στα παιδιά
θέλει να θυμηθούν τη μέρα της χαράς.

Παίζουν σε μια χορδή πλάι στην καρπουζιά
στου χρόνου το σκαλί μ’ ουράνια φορεσιά.

Το κλαδάκι που βαδίζει
σέρνει μια βαριά καμπάνα
τ’ ουρανού σημαίνει τη φωτιά.

Καιν’ την παιδική εστία
ρόγχος από την Υαμπεία
βγαίνει από της γης τα σωθικά.

Τον δράκο σαν ξυπνά χαϊδεύει και κινά
τίποτα δεν μπορεί μπρος του να παραβγεί.
Πανούργα της γης στοιχειά που θέλατε λευκή
τη στάθμη της πηγής, λάβετε πληρωμή.

Μια ριξιά παιδιού στα ζάρια
κάτω από πυκνά βλαστάρια
γράφει ένα σκοπό που ζει μακριά.