Εγώ δεν σε αλλάζω φως μου
μ’ όλα τα θαύματα του κόσμου,
παίρνω ανάσα μόνο απ ‘τη ζωή σου
κουράγιο παίρνω απ’ το φιλί σου.

Γι αυτό δεν σε αλλάζω φως μου
μ’ όλα τα θαύματα του κόσμου,
βλέπω κι άλλους που καλοπερνάνε
στο τέλος να που καταντάνε.

Δες πως έγινε η ζωή και που έχει φτάσει
τρέχει ο άλλος λες και κάτι θα προφτάσει.
Φεύγουμε όλοι ένας ένας και ντυμένοι
αχ, βρε παλιοκοινωνία πως είσαι φτιαγμένη.

Δες πως έγινε η ζωή και που ‘σαι ακόμα
μα έλα τώρα δως μου ένα φιλί στο στόμα.
Τώρα που ‘ναι η καρδιά μου διψασμένη
κι ας τον κόσμο να πηγαίνει, έτσι που πηγαίνει.

Μα εγώ δεν σε αλλάζω φως μου
μ’ όλα τα θαύματα του κόσμου
κι όλα να τα χάσω δεν θα κλαίω
βρε άκου, άκου που σου λέω.

Γι αυτό κανείς να με ρωτούσε
τι στη ζωή θα προτιμούσα,
να ‘χω εσένα ή λεφτά να ζούσα
στο τέλος να τι θ’ απαντούσα.

Δες πως έγινε η ζωή και που έχει φτάσει
τρέχει ο άλλος λες και κάτι θα προφτάσει.
Φεύγουμε όλοι ένας ένας και ντυμένοι
αχ, βρε παλιοκοινωνία πως είσαι φτιαγμένη.

Δες πως έγινε η ζωή και που ‘σαι ακόμα
μα έλα τώρα δως μου ένα φιλί στο στόμα.
Τώρα που ‘ναι η καρδιά μου διψασμένη
κι ας τον κόσμο να πηγαίνει, έτσι που πηγαίνει.