Σουρουπώνει αργά
πάνω απ’ τη μικρή μας πολιτεία
βγαίνει ο κόσμος
τη βραδινή του τσάρκα
έλα, στο παγκάκι μας, σε περιμένω
σ’ ένα παγκάκι μόνο για λευκούς
σε μια πλατεία που οι λευκοί
δεν πατούν το πόδι τους
και που η Αστυνομία απαγορεύει
σε πρόσφυγες, άστεγους και γκέι
να επισκεφτούν
όπως καταλαβαίνεις, αγάπη μου
για να σε περιμένω εδώ
φαίνεται πως έχω τον τρόπο μου
– ίσως να φταίει βέβαια
που από μικρός ποίηση διαβάζω
που δεν ανατρέπει καθεστώτα…

Αλλά λέγαμε πως σουρουπώνει
πάνω απ’ τη μικρή μας πολιτεία,
αναρωτιέμαι, πόσο να κοστίζει το φιλί
σ’ ένα έρημο παγκάκι
σε μια έρημη πλατεία
– απέναντι, σ’ ένα μικρό, χαρούμενο καφέ
μια γνώριμη φιγούρα με χαιρετάει
σοφή με τα άσπρα μαλλιά της
και με θέση σε κάποια Ακαδημία
ποιήματα γράφει, θέσεις ερωτικές
για το παρελθόν, το μέλλον, το παρόν
σε χρόνο πληθυντικό κι αόριστο,
λίγο παραπέρα σε συνοικία φτωχική
όπου οι έμποροι την πρέζα πουλάνε
σαν νεράκι ή σαν χρυσό,
που είναι το ίδιο θα ήθελες να μου πεις,
με βλέμμα παγωμένο, δάχτυλα σπασμένα
άλλη μια γνώριμη φιγούρα, ξεχασμένη από εμένα
κι εντελώς άγνωστη σ’ εσένα
με τις αναμνήσεις μας ποίηση γράφει
και με μαχαίρι κοφτερό τα λάθη μας
αυτοκαταδικαζόμενη σε αργό θάνατο
χάνοντας το μυαλό της που αποτελεί στόχο
τρέχει το αίμα, τρέχει το πύον,
γελάει, μπορεί τελικά, γράφει ξανά, αγαπάει
τις άδειες κερκίδες επαρχιακών γηπέδων
αισχρές γυναίκες που πάντα κλαίνε το ξ(ημέρωμα)
ελπίζοντας πως θα ζήσει
φτιάχνοντας μια ποίηση
που θα υπονομεύει τα καθεστώτα…

Ναι, σουρουπώνει ξανά
πάνω απ’ τη μικρή μας πολιτεία
από χθες στο παγκάκι μας σε περιμένω
λίγο φοβισμένος, λίγος άρρωστος
απ’ την ολονύχτια αναμονή
απ’ την ολονύχτια απουσία σου,
αναρωτιέμαι, πόσο να κοστίζει ένα φιλί
σ’ ένα πολύχρωμο παγκάκι
σε μια πολυάνθρωπη πλατεία
– βλέπεις, από σήμερα και χθες
με ανθρώπους της γειτονιάς
γέμισε η πλατεία, με χαρούμενες μουσικές
σε κάποια γιορτή διεκδίκησης
για την ισότητα, για τη δημοκρατία,
πλέον δικό τους χώρο έχουν
οι πρόσφυγες, οι άστεγοι, οι γκέι
ακόμα και οι λευκοί, το πιστεύεις;,
κι εγώ δεν αισθάνομαι μόνος
σκέφτομαι και γελώ δυνατά
ναι, κι αν έρθεις – να, κι αν δεν έρθεις
τη βία της γοητείας σου, τώρα, δεν προσκυνώ!

Αλλά λέγαμε πως σουρουπώνει…