Μπροστά στη θάλασσα να διαβάζεις
Αλέξη Τραϊανό
Κι αυτός στο καφενείο της παραλίας
Να παίζει κομπολόι το αμετάκλητο
Να ρουφάει αρειμάνια το τρομερό
Μ’ ένα σχισμένο άλλοθι στην τσέπη του
Κι αργά το βράδυ να βουτάει
Σ’ ένα απύθμενο νερό
Με σιδερένια πέδιλα
Ποιήματα εκδικητικά
Κάνει κομμάτια το κεφάλι
του Ελπήνορα
Ύστερα αναδύεται ματωμένος
Κατακόκκινο φεγγάρι
Κι απάνω σ’ ένα κάτασπρο καράβι
Φεύγει μ’ όλη τη θάλασσα
Για τα ξένα