Σβήνουν τα φώτα

είναι η άκρη της νύχτας

στο προσποιητό Παρίσι

πορεία ακολουθώντας

σαν τρομαγμένο φάντασμα

στη φυγή χαμένη

ξυράφια τα όνειρα σου


στο κρεβάτι κενό προβάλει

μάταιες οι αναμονές

ιδρώνουν στο γυμνό κορμί

λόγια που δεν αγάπησαν

χάδια που μόνο `γδερναν


[Ανάσες βαριές

ξεχασμένες αντηχήσεις

αναστέλλουν πάλι

της αυγής σημάδι]