Γενέθλια
Ένα κοχύλι μου μήνυσε
Την εξομολόγηση της θάλασσας
Με το εσπερινό κύμα, πλάι στη διπλή τάφρο της άμμου.
Οι πεζόδρομοι στένεψαν,
Πλημμύρισαν με ρυάκια από μυγδαλιές, ολάνθιστα
ψόφιες.
Τα αστέρια περιγελούν
Σατυρικά την άλωση της γης,
Δίχως να μαρτυρούν τη δική τους ανομία, αποποιούνται
την κηδεμονία του ουρανού μα όχι την ερωτοφιλία του.
Η σελήνη δουλεύει μηχανικώς στο μηχανοστάσιο της
νύχτας, έχασε το πάνθεο του έρωτος σ’ ένα χαρτοπαίγνιο
με το δρόσο, όπου είχε το μονοπώλιο.
Ένα κοχύλι μου μήνυσε την εξομολόγηση της θάλασσας
με το τελευταίο κύμα.
Κι εγώ, στην κάμαρη την οκνή και τη φιλήδονη να
δικάζω τον διχασμό μου για τα σώματα που έχασα
και που μ’ έχασαν.