Σάλπιγγας αίνιγμα
Ηχεί στα σανατόρια
Των πλαστών ταυτοτήτων.
Αχνίζει
Η αλαζονεία
Ενώπιον των άλαλων λεκέδων
Πάνω σε άδοξα φωνήεντα
Που στρώνονται
Τραπεζομάντιλα
Σε καθιερωμένους
Εορτασμούς.
Υποκύπτεις
Βραδυκίνητος συρμός
Σε βάρβαρα γρανάζια.
Μαύρος λήθαργος
Τυλίγεται
Στο μαξιλάρι σου
Ο πύργος της ασυμφωνίας.
Σημαίνει η καμπάνα.
Ω ακριβέ μου Αρχάγγελε
Εσένα περιμένω.
Κοκκινοβλέφαρα πρωινά
Πάνω σε καυτό χιόνι
Νυχοπατούν
Λαθρεπιβάτες
Μιας Βαβέλ
Ενός μουγκού Δεκαπενταύγουστου
Κομποσκοίνι
Αρυτίδωτο
Φαντάζει
Η αρχαία γλώσσα
Πάνω σε έλκηθρο εξίσωσης.
Οικόσημο ομόνοιας
Ανάμεσα στις ρημαγμένες
Παραλήγουσες
Των πιθηκόμορφων
Πιθανοτήτων.
Τι θα πει ευτυχία
Όταν ανάμεσα μας
Περπατούν
Τα αμαρτήματα μας!
Ο καφές στη χόβολη
Έχει μυρωδιά
Ακάθιστου `Υμνου.
Ψείρες οι άνθρωποι,
Εις στους αιώνες
Αταίριαστοι ένοικοι
Σε πανδοχεία υπαίθρου
Που δεν μιλούν
Παρά μονάχα
Όταν έρχονται
Του πειρασμού τους
Τα σκουλήκια.