Η μυρωδιά σου χάθηκε

από εμπρός μου πρώτη

κι ας λεν η μνήμη με την όσφρηση πρωτίστως φέρνει θύμηση.

Εκεί που ξάπλωνες απαλά

ίχνος δεν απομένει

θυμάσαι το χορτάρι;

Ξυπόλητη λυνόταν το κορμί σου

απάνω στο θυμάρι.

Όμορφη, όμορφη, όμορφη,

τρις το `λεγα συχνά από την αφωνία

που `χα μες το μυαλό

κι άλλο να πω δεν είχα

μες το χαμόγελο σου στον έρωτα τραυλός.

Μαράθηκε το μέρος.

Μάταια σκάβω στις γωνιές

στο βάθος του χαλιού

πετώ τα μαξιλάρια

τα προτιμούσα πάνω σου

και ύστερα εγώ

να γίνομαι το βάρος.

Σηκώνω τα βιβλία

μη βρω κανά κρινάκι σου

ξανά να ευωδιάσω.

Η πράξη είναι χώρια.