Στην αγκαλιά του κάθεται, με πάθος τον επιζητεί
Ρίγη την παίρνανε, λέξεις θαμπές ηδυπαθείς κυλούσαν
Στα στήθη τη φιλά κ’ εκείνη αναζητώντας τραυλίζει
Με γρήγορους ρυθμούς λευκό απογειώνεται περιστέρι.

Παλιούς τώρα ανακαλεί ήχους και χρώματα των λέξεων
Ανάδυση πανδαισίας εκβιάζει ηδονών απατηλών
Καθώς όλα φιλτραρισμένα στην άκρατη λογική ακινητούν
Άναρθρος μένει στην παγωμένη σιωπή του ονείρου.

Στη φωτερή νύχτα ένα πιάνο κελαρύζει τρυφερά
Εικονες τώρα ανακαλεί η μουσική όρασης μυστικής
Με πάθος εκχειλίζουν φράσεις απόληξης σκοτεινής
Μια θερμοκρασία σάρκας από χείλη που τότε γεύτηκε.