Ροκανίζοντας τη μοναξιά
στο υγρό δωμάτιο
και μ’ ένα ανεμιστήρα
που ανακυκλώνει τη θλίψη
με ψυχροπολεμικά αναγνώσματα
με νουάρ ιστορίες της μιας δραχμής
απ’ το παλαιοπωλείο της γειτονιάς
μ’ ένα φραπέ πιο ζεστό από σούπα
έτσι περνά το καλοκαίρι
με δανεικά τσιγάρα
με γρήγορα ντουζ
από το λάστιχο της αυλής
με όνειρα για διακοπές
σε εξωτικές παραλίες
ενώ η γάτα ξαπλώνει απάνω μου
παρηγοριά ζητώντας στο ασθενικό στήθος
σε μια καρδιά
που μισεί αυτή την εποχή
και τον χειμώνα περιμένει
για μεταμεσονύχτιες εξόδους
σε μπαρ παρακμιακά και άθλια
με ανθρώπους που στο ερχόμενο καλοκαίρι
ψάχνουν τη σωτηρία
μπροστά από ένα πιάτο καρπούζι
κι επαναλήψεις στην τηλεόραση