Έπιασε ένα τραπέζι,
σε κείνο το καταγώγιο
της οδού των καραγωγέων.
Ένα τραπέζι
που έκλεινε το δρόμο των πεζών
ανθρώπων, ιδεών, πραγμάτων.
Στενός ειν’ αλήθεια
ο δρόμος των πεζών,
σαν την ταινία του τελωνείου
στο πακέτο των τσιγάρων του.
Βλέμμα χαμένο
στη φασαρία των θαμώνων
δίχως παρέα
αναζητούσε χείλη
στα χείλη των ποτηριών.