Στις διακυμάνσεις
του αόριστου και του τετελεσμένου μέλλοντα
στην άμπωτη και την παλίρροια των νερών
εκεί που ρήματα καταρρέουν αβοήθητα
σε αβυσσικά πεδία
και κραυγές βυθίζονται σε εκκωφαντική σιωπή
του γυροσκόπου γίνομαι απελπισμένο μάτι
αντηχείο συνείδησης ζωής σε απουσία
κύμα φλεγόμενο και απόκοσμη αλήθεια
σμήνος φωνών και αυθάδης στοχασμός
όπου εκπνέει αργά πολύ αργά
η ανάσα του δαιμονισμένου χρόνου