Σήμερα διαβάζεται στις εκκλησίες
η παραβολή των δέκα παρθένων και το τροπάριο της Κασσιανής
πλήθος πιστών στους ναούς θα θυμηθεί
τι αξίες της εργατικότητας, της προνοητικότητας, της αλληλεγγύης
αργότερα, πίσω στο σπίτι σκυφτή θα ετοιμάσει το δείπνο η γυναίκα
κι ο σύζυγος, όταν όλοι θα έχουν κοιμηθεί, μια βόλτα θα περάσει
απ’ τις πονηρές συνοικίες και από τα στριπτιζάδικα
εκτελώντας με θέρμη το χριστιανικό καθήκον του
είναι οι μέρες που σε θυμάμαι, οι μέρες που τόσο μισείς
πάντα έλεγες, με φανερό εκνευρισμό
ότι στις παραβολές της χριστιανικής θρησκείας
εύκολα θα εντοπίσεις τις απαρχές της γυναικείας εκμετάλλευσης
οι πέντε παρθένες από τις δέκα που περίμεναν όλη μέρα και νύχτα
τον Νυμφίο, ονομάστηκαν μωρές, γιατί προτίμησαν να ξεκουραστούν
ύστερα από μακριά αναμονή, χάνοντας το προξενιό
ενώ η γυναίκα που τιμώρησε την αλαζονεία ενός αυτοκράτορα
αναγκάστηκε να απομονωθεί απ’ τα εγκόσμια
είναι αυτό ζωή, είναι αυτό θρησκεία, ρωτούσες
κι ύστερα ένα ποτήρι έπινες στη μνήμη της Φρίντα Κάλο.