Κάθε νύχτα κομμάτιαζε
τη μοναξιά
σε μικρές τετράγωνες λέξεις

το χάραμα φτερούγιζαν
σε ακανόνιστους σχηματισμούς
πάνω απ’ το κεφάλι του
φωνήεντα αγουροξυπνημένα
και τανυσμένα σύμφωνα
πλέκουν τα δαχτυλάκια τους
μιλούν ψιθυριστά
μα δυνατά του λένε:
"ο ουρανός είναι για να μπορεί ο ήλιος"