Οι λέξεις είναι βότσαλα

σε μολυσμένη παραλία.

Ξεβράζονται κάθε τόσο

μ’ ένα πηχτό αφρό

χαλασμένου σπέρματος.

Επανασυντάσσονται και ορμάνε

στη βαρβαρότητα της ασφάλτου.

Γαντζώνονται

κάτω από τις ρόδες των μεταγωγικών.

Γεννάνε τα αυγά τους

στα νταμάρια των Πανεπιστημίων

και στα ναρκοπέδια των Πόλεων.

Μόλις γίνουν ένα

με τις σόλες των παπουτσιών

έχουν κάνει ήδη

εισβολή στα σπίτια

Βγάζουν τα αυτόματα και πυροβολούν

χωρίς έλεος.