Μεσάνυχτα κι ώρα δε περνάει
ο ίσκιος σου παραφυλάει
πίσω απ’ το τζάμι το κλεισμένο
τι να συμβαίνει δεν καταλαβαίνω
είναι το μυαλό μου ραγισμένο
και κάτι μέσα μου δεν πάει

Φύγε
μη με βασανίζεις άλλο
φύγε
δεν αντέχω να αμφιβάλλω
για τον εαυτό μου και για σένα
όλα είναι μέσα μου σπασμένα

Μεσάνυχτα και η πίκρα με κερνάει
η νύχτα πάλι με πουλάει
όλα ανήσυχα και γκρίζα
και ‘συ βροχή που κλαίει στη μαρκίζα
και η μορφή σου στην κορνίζα
απόψε ράγισε και σπάει