Αχ,
ο κόσμος είναι ένα αχ και τίποτα άλλο
αχ, για το χρήμα, για τις δουλειές, για τη ζωή.
Άντε ν’ ακούσεις σ’ αγαπώ και που με βάζεις τώρα πια
αυτά τα λέγαμε όταν είμαστε παιδιά.

Κι αν ζούμε μ’ αυτό το αχ, τι βγαίνει
το πρόβλημα μονίμως παραμένει.
Ο ένας νιώθει μοναξιά κι ο άλλος πίκρα
κι έτσι η αγάπη προσπερνάει από δίπλα.

Κι όλοι ζητάμε να ‘ρθει κάτι άλλο
πιο δυνατό, πιο βαθύ, πιο μεγάλο.
Κι όλοι ζητάμε να ‘ρθει κάτι άλλο
πιο δυνατό, πιο βαθύ, πιο μεγάλο.
Αχ.

Αχ,
αχ, στο γραφείο, στο γιαπί και στο σεργιάνι
και τα προβλήματα γινήκανε σωρός.
Μα η αγάπη σου με κάνει να αντέχω, να μπορώ
κι έτσι το αχ είναι πιο όμορφο θαρρώ.

Κι αν ζούμε μ’ αυτό το αχ, τι βγαίνει
το πρόβλημα μονίμως παραμένει.
Ο ένας νιώθει μοναξιά κι ο άλλος πίκρα
κι έτσι η αγάπη προσπερνάει από δίπλα.

Κι όλοι ζητάμε να ‘ρθει κάτι άλλο
πιο δυνατό, πιο βαθύ, πιο μεγάλο.
Κι όλοι ζητάμε να ‘ρθει κάτι άλλο
πιο δυνατό, πιο βαθύ, πιο μεγάλο.
Αχ.