Τα μάθια μας ανοίξανε πόλεμο σαν τσ’ αγάδες
που θέλουν να ’ναι αφεντικά στσι ίδιους μαχαλάδες.

Πολλά θεριά τα μάθια σου μα ’γω σπαθί δε βγάνω,
μόνο σ’ αυτόν τον πόλεμο αντίσταση δεν κάνω.

Μόνο μ’ αληθινά θεριά έχω δωσμένες μάχες
κι είναι τα μάθια σου τα δυο, που να ’θελα μην τα ’χες.

Θεριό με δέκα κεφαλές είναι το κοίταγμά σου
κι ο φόβος με παρακινεί να μπω στον έρωτά σου.

Εγώ ’χω έρωτα ντελή κι ό,τι στο νου του βάλει
το πράμα να ’ναι στη φωτιά, θα πέσει να το βγάλει.

Τον έρωτά σου έριξα σε μια φωθιά μεγάλη
μ’ αυτός εβγήκε ζωντανός να με παιδέψει πάλι.

Ρίξε στσ’ αγάπης τη φωθιά ένα δεμάτι ξύλα
μη σβήσει και ’γανάχτησα να την ανάψω, σκύλα.

Εγώ την άφτω τη φωθιά, εγώ τηνε συμπαίνω
κι εγώ για το χατήρι σου στη μέση-μέση μπαίνω.