Είμαστε όλοι άνθρωποι
σ’ αυτή την κοινωνία
μα άλλοι ζούνε στη χαρά
κι άλλοι στην αγωνία.

Αχ, κοινωνία άδικη
αλλού καταδικάζεις
κι όπου θέλεις πάλι εσύ
τ’ άδικο το σκεπάζεις.

Εσύ που κάνεις τον φτωχό
φαρμάκια για να πίνει
αχ κοινωνία εσένανε
να δω ποιος θα σε κρίνει,
αχ να ‘ξερα, αχ να ’ξερα,
εσένα ποιος θα κρίνει.

Μες τις καρδιές π’ αγάπησαν
και λιώνουν απ’ τον πόνο
για κάθε ατυχία τους
εσύ ‘σαι η αιτία μόνο.

Κάθε φτωχό μας όνειρο
εσύ μας το γκρεμίζεις
και με καημούς και βάσανα
και πίκρες μας γεμίζεις.

Εσύ που κάνεις τον φτωχό
φαρμάκια για να πίνει
αχ κοινωνία εσένανε
να δω ποιος θα σε κρίνει,
αχ να ‘ξερα, αχ να ’ξερα,
εσένα ποιος θα κρίνει.