Ο βράχος είναι σκέπασμα,
φίλος για αυτούς που ξέρουν,
που μες στον κόσμο ασφυκτιούν
και τη βοή υποφέρουν.

Έχει κρεβάτι τη σκιά
κι αμίλητος μιλάει
σε εκείνον που ξεκίνησε
στην κορυφή να πάει.

Θέλω να ανέβω ένα πρωί
που αύριο δε θα υπάρχει,
στον κάτω κόσμο να αρχινεί
η πιο μεγάλη μάχη.

Να μου μιλά για τίποτα
κι όλα να μου τα λέει,
να γίνει δάκρυ που κυλά
όταν η γη θα κλαίει.