Σαν άγρια θάλασσα η καρδιά σου χτυπά
θεριά τα κύματα με διώχνουν μακριά σου.
Γύρω μου βράχια, ξυράφια κοφτερά
ζητούν τη σάρκα μου να κομματιάσουν.

Πως να το αντέξω, που ν’ ακουμπήσω
σκοτάδια μπρος, χειμώνες πίσω.
Κι εσύ καρδιά μου δεν λες ν’ αλλάξεις
θα βρεις λιμάνι κι εκεί ν’ αράξεις.

Σαν άγριος άνεμος παντού με σκορπάς
θυμώνεις, βιάζεσαι, ήθελες να κοπάσεις.
Φτάνει φωνάζω μα δεν σταματάς
τρέχεις σαν χείμαρρος στο τέλος να φτάσεις.

Πως να το αντέξω, που ν’ ακουμπήσω
σκοτάδια μπρος, χειμώνες πίσω.
Κι εσύ καρδιά μου δεν λες ν’ αλλάξεις
θα βρεις λιμάνι κι εκεί ν’ αράξεις.