Ποια θάλασσα σε πήρε μακριά μου
και κύμα σε κρατάει αγκαλιά,
ποιος ήλιος σε αγγίζει ζωγραφιά μου
ποιος ήλιος σου χαϊδεύει τα μαλλιά.

Ποιο λαμπερό αστέρι μεθυσμένο
σου κάνει κάθε βράδυ συντροφιά,
χαμογελάει μπροστά σου μουδιασμένο
και θέλει να σου κλέψει την καρδιά.

Δεν θα μπορέσει, να του το πεις
ποτέ κανείς δεν θα μπορέσει,
μες στην καρδιά σου
άλλη καρδιά δεν θα χωρέσει,
θα είναι γη να περπατάς
κι ο ουρανός σου να πετάς
δεν θα μπορέσει.

Ποιος άνεμος βοριάς σε νανουρίζει
και σου κρατάει το χέρι τρυφερά,
ποιο δυνατό μελτέμι σε δροσίζει
ποιος θέλει να μου πάρει τη χαρά.

Ποιος ξενυχτάει στο πλάι σου και πίνει
ποιος παίρνει απ’ τα χείλη σου φωτιά,
ποιος καίγεται το ταίρι σου να γίνει
ποιος θέλει ναι σε πάρει αγκαλιά.

Δεν θα μπορέσει, να του το πεις
ποτέ κανείς δεν θα μπορέσει,
μες στην καρδιά σου
άλλη καρδιά δεν θα χωρέσει,
θα είναι γη να περπατάς
κι ο ουρανός σου να πετάς
δεν θα μπορέσει.