Όλα στον αέρα, χαρτοπόλεμος,
έμοιαζες μ’ αγάπη κι ήσουν πόλεμος.
Τέλος με το λίγο,
βιαστικά την πόρτα ανοίγω
και φέρτε μου μια θάλασσα να φύγω.

Ένα ποτάμι στο σαλόνι θα κυλάει
στους δυο ανάμεσα, δεν θα ‘χει γέφυρα για μας.
Άπιαστο πια το πλάι πλάι, το σ’ αγαπώ,
το διαλυμένο το κορμί σου που τ’ αγάπησα.

Ας τα σαρώσει ο καιρός
κι όπου θέλει ας τα πάει,
πόσο αργεί να έρθει η αγάπη.
Κι όταν θα φανεί θα φύγει τόσο βιαστικά
σε τι διαφέρεις τελικά απ’ την απάτη.

Όλα στον αέρα, χαρτοπόλεμος,
έμοιαζες μ’ αγάπη κι ήσουν πόλεμος.
Τέλος με το λίγο,
βιαστικά την πόρτα ανοίγω
και φέρτε μου μια θάλασσα να φύγω.

Αν πλησιάσω η σιωπή σου
μου φωνάζει μην αγγίζετε
κι είναι το χάδι μου γυμνό.
Κι έχει μια ψύχρα που σκοτώνει
κι αφού δεν θα ‘μαι πια μαζί σου
θα ‘μαι δέντρο που ζυγίζεται.

Στης προδοσίας το βουνό
στης απουσίας σου το χιόνι,
πόσο αργεί να έρθει η αγάπη
Κι όταν θα φανεί θα φύγει τόσο βιαστικά
σε τι διαφέρεις τελικά απ’ την απάτη.

Όλα στον αέρα, χαρτοπόλεμος,
έμοιαζες μ’ αγάπη κι ήσουν πόλεμος.
Τέλος με το λίγο,
βιαστικά την πόρτα ανοίγω
και φέρτε μου μια θάλασσα να φύγω.