Έχεις στα μάτια σου μια γκρίζα συννεφιά
κι απ’ το παράθυρο όλη νύχτα πέφτει χιόνι,
ένα τραγούδι ψιθυρίζεις που ματώνει
“σε κάθε δρόμο πάντα υπάρχει ένας γκρεμός”.

Κι αφού μεγάλωσες μ’ αλήθειες του καιρού
και τα όνειρά μας δέσαν κάβο στο μουράγιο,
εμείς που μάθαμε να κάνουμε κουράγιο
πάντα πιστεύαμε πως “θα ‘ρθει ξαστεριά”.

Θυμάμαι κάποτε που μου ‘λεγες “θα δεις”
κι όλο συνθήματα μουντζούρωνες στους τοίχους,
με μια βαθιά φωνή τραγούδαγες τους στίχους
απ’ το “παράπονο” του Μίκη στα κρυφά.

Έχεις στα μάτια σου μια γκρίζα συννεφιά
και δεν ταιριάζει να σου λέω για περασμένα,
είναι τα όνειρα, κορμιά σημαδεμένα
κι “όλοι μιλάνε για παράξενες βροχές”.