Είπες πως μόνο οι δυνατοί πάντα νικάνε
αυτοί που ξέρουν στην ζωή να μην πονάνε,
αφού το ήθελες προσπάθησα κι εγώ
έγινα εγώ ο δυνατός για να αγαπήσεις.

Έκανα πέτρα την καρδιά για να ακουμπήσεις
τώρα που τρέχεις να με αφήσεις
πως θες στα δυο να μην κοπώ.

Και έτσι όπως βλέπω να μακραίνεις μες την νύχτα
λέω ψυχή μου τα δάκρυα όλα τώρα ρίχτα,
όλα τα δάκρυα τώρα ρίχτα η αντοχή ήταν ως εδώ.

Και έτσι όπως κράταγα στο σώμα μου τα δάκρυα
πλημμύρα γίνανε αγάπη μου τα μάτια μου,
πλημμύρα γίνανε τα μάτια, μη μου ζητάς να κρατηθώ
πως να κρατηθώ.