Πάντα μετράς μονάχα τι θα πάρεις
και βρίσκεις πως είν’ άδικη η ζωή
Απ’ όσα κάνεις κι έκανες πολλά δεν τα γουστάρεις
ο γιος σου κι η γυναίκα σου πληρώνουν το γιατί.

Είσαι άτολμος μα με όνειρα γενναία
κακός απέναντι σ’ αυτά που δεν μπορείς
Στα παρασκήνια τάχατες πίσω από την αυλαία
κινείς τα νήματα ανύπαρκτης σκηνής.

Στα λόγια ξέρεις πάντοτε να κάνεις το μεγάλο
στο γιο σου μια ζωή το δικαστή
Στον έρωτα ποτέ δε σκέφτηκες τον άλλο
κι είναι δικό σου μοναχά προνόμιο η ηδονή.

Τρελό σε μάζεψαν μια νύχτα στην Αθήνα
στη Σόλωνος συνάντησες το γιο σου τραβεστί
Έπιασες τη γυναίκα σου στην αγκαλιά του δείνα
κι έκλαιγες βρίζοντας την άπονη ζωή.