Οι λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ
και τα έργα, που από λόγια ξεκίνησαν
μα δεν τελείωσαν ποτέ...
λόγια κι έργα ανώφελα
στοιχειώνουν...
Σιγοκαίγονται οι κόρες των ματιών μας
απ’ τη φωτιά των στοιχειωμένων εαυτών μας.
Αύριο θα φύγω...
Για να μη γυρίσω ποτέ στα ίδια μονοπάτια
να μη με κυνηγούν τ’ ανώφελα
να μην καούν τα μάτια μου εντελώς.
θέλω να βλέπω...
Μα αν σκοντάψω, αν καώ
το χώμα π’ αγαπώ δεν θα με θάψει...
ανάερα θα σκορπιστώ...
και θα στοιχειώσω μαζί μ’ έργα και λόγια
ανώφελα...
τον ύπνο τους να κάνω αφόρητο.