Παίρνω απόψε το φεγγάρι αγκαλιά
και βλέπω στη μορφή του τη μορφή σου,
σε φωνάζω μες στην κρύα τη νυχτιά
γιατί μου λείπει η ζεστή φωνή σου.

Πάγωσε το αίμα μες στις φλέβες μου
αβίαστα να τρέξει δεν μπορεί,
άγγιξες σαν χάδι την ανάσα μου
που απ’ τα χείλη δεν μπορεί να βγει.

Άστρο στο κύμα σου, λόγια στο ποίημα σου
θα ‘μαι για σένα όταν με βρεις.

Αν είσαι μόνος θα ‘μαι στο δρόμο σου φεγγάρι
κι αν είσαι φύλλο θα ‘μαι αέρας να σε πάρει.
Κι όταν η μέρα πέφτει στης νύχτας τα σεντόνια
θα σε φοράω μωρό μου στο σώμα μου κολόνια.

Στέρεψαν τα μάτια, πάγωσε η καρδιά
και τίποτα άλλο δεν μπορεί να μάθει,
μέσα στη χαρά του να μπορεί να αγαπά
κάποιος που δεν ένιωσε το δάκρυ.

Νόμους της αγάπης τώρα καταργώ
και μόνο αναμνήσεις θα κρατήσω,
σαν το φως στην αγκαλιά σου θέλω ν’ απλωθώ
και δυο φιλιά στο στόμα σου ν’ αφήσω.

Άστρο στο κύμα σου, λόγια στο ποίημα σου
θα ‘μαι για σένα όταν με βρεις.

Αν είσαι μόνος θα ‘μαι στο δρόμο σου φεγγάρι
κι αν είσαι φύλλο θα ‘μαι αέρας να σε πάρει.
Κι όταν η μέρα πέφτει στης νύχτας τα σεντόνια
θα σε φοράω μωρό μου στο σώμα μου κολόνια.