Στάζει παράπονο το βλέμμα μου και πάλι
είσαι απόμακρη κι εγώ σε μαύρο χάλι.
Δε μου μιλάς, δεν μ’ αγκαλιάζεις
δεν είσαι εδώ και με τρομάζεις.

Και κομματιάζομαι, συντρίμμια γίνομαι,
εγώ τρελαίνομαι, δεν υποκρίνομαι.

Τα 'χω παίξει,
που είσαι δίπλα μου και δεν μου λες μια λέξη,
τα 'χω παίξει,
τέτοιο πόνο ποια καρδιά μπορεί ν’ αντέξει.
Τα 'χω παίξει,
που μου φέρεσαι σκληρά και με πληγώνεις,
σ’ αγαπάω
μα εσύ με ταπεινώνεις.

Όλα σου τα ‘δωσα και έγινα θυσία
είσαι στον κόσμο σου δε δίνεις σημασία.
Δεν με ρωτάς τι μου συμβαίνει
και με κοιτάς σαν να ‘μαι ξένη.

Και κομματιάζομαι, συντρίμμια γίνομαι,
εγώ τρελαίνομαι, δεν υποκρίνομαι.

Τα 'χω παίξει,
που είσαι δίπλα μου και δεν μου λες μια λέξη,
τα 'χω παίξει,
τέτοιο πόνο ποια καρδιά μπορεί ν’ αντέξει.
Τα 'χω παίξει,
που μου φέρεσαι σκληρά και με πληγώνεις,
σ’ αγαπάω
μα εσύ με ταπεινώνεις.